தீராத சோகத்தில் புன்னகை மறந்து போயின எங்கள் உதடுகள்
அடிக்க அடிக்க கல்லும் கரையும் என்பர்
அதை பொய்யாக்கின உங்கள் இதயங்கள்
நாங்கள் வேண்டியதெல்லாம் எங்கள் மண்ணில் எங்களுக்கு உரிமை
நீங்கள் தந்ததுவோ எங்களுக்கு பூவுலகில் ஓர் நரகை
தினம் தினம் செத்து செத்து பிழைக்கும் எங்கள் வாழ்வில்
இனி சுதந்திரம் என்பது எங்கள் மரணம் தானோ
